Trots en als dat niet werkt, dan is blij ook goed genoeg.
Je kent het wel. Als leerkracht heb je een fantastisch idee. En je merkt plots dat ouders melden dat dit voor hun kind niet werkt. Wel, goed nieuws.
Het luisteren naar kleine woordjes zorgt ervoor dat jouw idee wel voor elk kind werkt.
In deze blog heb ik daar een heel goed voorbeeld van.
Ik neem je graag mee in het verhaal van een 8-jarig kind. De jongen krijgt van de juf de
opdracht om een trots-tas te maken. Wat is dat, hoor ik je denken? Wel een trots-tas
is een tas, die wekelijks met een ander kind wordt meegegeven en waar het kind iets kan instoppen waar het trots op is. Er mogen voorwerpen ingestopt worden, foto's, ... Dit biedt dan een houvast voor het kind om over zichzelf te vertellen. In de tas steekt een begeleidende brief zodat ouders deze opdracht mee kunnen helpen voorbereiden.
Deze 8-jarige jongen vindt het maar niks. Tijdens het voorbereiden van deze oefening heeft het kind veel huilbuien. De jongen wordt kwaad. Wil het niet maken. Roept dat hij nergens trots op is. De mama, ik kan niet liegen, ik dus, laat het rusten en een aantal dagen later probeer ik, op zijn vraag, opnieuw. Maar terug hetzelfde: huilen, "Ik ga morgen niet!", "Ik ben nergens trots op." Jeetje, gezellige zondagavond.
"Ik ben nergens trots op!"
"Oei, die van mij is nergens trots op." Ik dacht: "Misschien heeft hij moeite om te vertellen." Dus, we gaan aan de slag met kaartjes waar foto's opstaan. Deze foto's weerspiegelen talenten en eigenschappen. Ernest hangt er heel wat op mijn bord en begint er enthousiast over te vertellen. Ik zeg: "Amai, maar jij weet toch waar je blij van wordt. Welk voorwerp kan je dan in je trotstas steken?" Hij noemt verschillende dingen op: een bal, een auto, ... Maar dan begint hij terug te wenen en roept: "Ik ben daar wel blij om, maar ik kan daar niet trots over zijn!"
"Ik kan dat niet in mijn trots-tas steken, want ik ben er niet fier over. "
"Jah, dan maken we er toch de blij-tas van?" Ik zie een zucht van verlichting en hij vraagt: "Wil jij dan een briefje steken in mijn tas, dat wij daar de blij-tas van hebben gemaakt?"
Kleine woorden doen soms erg veel! Alleen moet je ze gehoord hebben. Als professional kan je hierop anticiperen door rustig te blijven. Hoe doe je dat? Wel, herhaal wat het kind zegt. Door te herhalen wat je hoort, blijf je bij de kern en ga je niet in je hoofd op zoek naar antwoorden. Soms doe je dit omdat je je schuldig voelt over je actie. Dan willen we zo graag helpen of een oplossing zoeken, dat we niet meer kunnen luisteren.
Herhaal wat je hoort, het antwoord zit in het kind en jij mag het eruit halen.
Wil je graag als leerkracht, of opvoeder in je werk met kinderen / jongeren rustiger kunnen blijven als zij dat niet meer kunnen? Neem dan eens een kijkje hier op mijn website. Ik ont-moet je graag tijdens een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
P.S. Hmm dacht ik later. Logisch toch dat hij niet trots kan zijn op wat voor hem vanzelfsprekend is. Dat is zo eigen aan talent. Dat ik net dat aan al mijn klanten vertel.
Groetjes!